آموزشگاهی که در آن به عنوان مدیر خدمت می کنم، در حاشیه شهر واقع شده است. حدود 330 نفر در پایه های پیش دبستانی، اول، دوم ، سوم به تحصیل اشتغال دارند. با توجه به اینکه از سه سال قبل در این آموزشگاه خدمت می نمایم، مشاهده گردید، با وجود

اینکه دانش آموزان مشکلات درسی و اخلاقی و تربیتی زیادی دارند و این می طلبد که اولیاء با مدرسه ارتباط بیشتری داشته و در برنامه های مدرسه مشارکت نمایند تا مشکلات کودکان آنها هم حل شود. اما متاسفانه در پی دعوت از آنها برای حضور در مدرسه و جلسات تنها عده ی اندکی و آنهم بیشتر در دو سه ماه اول سال تحصیلی با مدرسه ارتباط داشتند و ارتباط آنها هم به دلایل مختلف که ناشناخته بود بسیار کم رنگ می شد و اگر هم به صورت تلفنی از اولیاء می خواستیم به مدرسه بیائید تا برای حل مشکل فرزندشان چاره ای بیندیشیم می گفتند هر کاری لازم است خودتان انجام دهید و ... و بر این اساس مقدور نبود که آنها را هم در برنامه های مدرسه دخالت دهیم.

لذا برخود لازم دیدم علت عدم مشارکت آنها را بیابم و درصدد رفع مشکل برایم چرا که تا ارتباط واقعی بین خانه و مدرسه وجود نداشته باشد مشکل واقعی کودکان هم شناسایی نمی شوند تا به موقع برای حل آنها برنامه ریزی گردد.

با خود فکر کردم که علت های عدم مشارکت اولیاء ممکن است موارد ذیل باشد:

0- آیا مشکل خانواده ها و تعداد زیاد فرزندان مانع حضور اولیاء در مدرسه است؟

1- آیا مشکل خانواده ها و تعداد زیاد فرزندان مانع حضور اولیاء در مدرسه است؟

2- آیا عوامل اجرایی مدرسه در این زمینه برنامه ریزی صحیح نداشته اند؟

3- آیا تحصیل فرزندان برای آنها مهم نیست؟

4- آیا معنی و مفهوم مشارکت و اهمیت آن را درک نکرده اند یا نگرش منفی دارند؟

نتیجه گیری

بعد از اجرای طرح نتایج زیر به دست آمد:

1-    حضور اولیاء در جلسات ماهانه از حدود 40 درصد به بیش از 90 درصد رسید

2-    با توجه به حضور اولیاء و ارتقاء سطح آگاهی و نگرش آنها، کادر مدرسه بیشتر در جریان مشکلات خانواده ها و دانش آموزان قرار گرفتند.

3-    نوعی همدلی در بین اولیاء ایجاد شد و در اثر این همدلی اولیاء در برابر هم بیشتر احساس مسئولیت نمودند و برای حل مشکلات هم همکاری کردند.

4-    اولیاء با ارائه ی پیشنهادات سازنده و اجرای آنها بیشتر دلگرم شده و در واقع وابستگی به مدرسه در میان آنها مشهود بود.

5-    اولیایی که با سواد بودند هر ماه مجلات پیوند را از کتابخانه پیوند به امانت برده و بعد از مطالعه عودت می دادند و کودکان با مشاهده ی این عمل والدین خود به مطالعه تشویق می شدند.

6-    اولیاء با حضور مستمر خود و بررسی وضعیت مدرسه بیشتر در جریان مسائل و مشکلات مدرسه قرار گرفتند و در حد توان خود مشکلات را بر طرف نمودند